Ik ben vandaag zo vrolijk!

Haai Haai,

(Hier volgt een waarschuwing: Voor hen die niet veel tijd hebben. Stop eer zij begint! Hier volgt wellicht een iets te lang verhaal waar men maar net tijd voor moet hebben om te lezen. Dit aangezien ik te lang heb verzaakt.)

Is dat even lang geleden, las mijn laatst geschreven verhaaltje. Wel, dat is alweer een eeuwigheid geleden! De vakantie in Zuid-Frankrijk, haha. Inmiddels zit er alweer een andere vakantie op. Zuid-Frankrijk was genieten, ging snel voorbij, met Schitterend weer en natuurlijk weer lekker eten.
Half april zijn we met gezin op vakantie geweest, eerste vakantie voor Thierry en Agnes. Ze zouden eerst met zn tweeën weg, maar dan mist Agnes de kindjes en kan ze niet optimaal genieten. Wel, de oplossing was dus dat ik mee ging, samen met de Victor en Eugénie. Agnes had me voorbereid dat ik dan dus wel veel bij de kinderen zou zijn. Wel, daar heb ik helemaal niks van gemerkt! Was zo relaxed! Ik heb ook vakantie gehad, dacht namelijk dat ik hele dagen alles met ze zou moeten doen, maar was heel rustig! Hier volgt een samenvatting:

We zijn naar Deauville geweest (klein stadje in Normandië) het is altijd al een rijke stad geweest. Dat zie je dan ook aan de enorm grote en oude huizen. Allemaal kleine kasteeltjes. Het is een vakantiestadje voor rijke mensen, veel chique winkels (Gucci, Louis Vuitton, Hermes, RL etc) en de auto's waren er prachtig! Enig om es te zien. Er zijn veel rijke Parijzenaren die er even komen uitrusten. Deauville wordt daarom ook wel het 21e arrondissement (Parijs heeft 20 arrondissementen) genoemd! Leuk weetje, is het niet?!
We zaten in een vijf-sterren hotel. Geweldig dus! Ik moest inderdaad wel helpen, maar het was heel erg relaxed. Wandelen over de boulevard met Eugénie in de kinderwagen en Victor was met zn ouders te winkelen en deed vervolgens een middagslaapje. 's Avonds deed ik de beide kinderen in bad, gaf Eugénie de fles en de kids op bed. Thierry en Agnes gingen met Victor naar het "Restaurant pour Enfants". Speciaal voor de kinderen dus, kleine tafeltjes, speciaal menu en tafel met allerlei lekkernijen (verantwoorde lekkernijen, dat dan wel weer.). Vervolgens ging ook Victor op bed. Thierry en Agnes gingen met zn tweeën uit eten en dan begon het feestje voor mij. De Roomservice kaart erbij en uitkiezen wat ik zou gaan eten. "Un coup de file quinze" (een belletje 15) en 20 min later werd er op de deur geklopt en werd de tafel met mijn diner binnen gereden. Zo enig! 's Ochtends werd ik gewekt door het rallen van Eugénie. (8 uur, dus dat is prima) Dan was het fles klaar maken voor eugénie, fles voor Victor (soort brinta), eugénie verschonen even relaxen en vervolgens werd het ontbijt op de kamer gebracht. Heeerlijk ontbeten(croissantjes, pain au chocolat, stokbroodjes, ronde bolletjes, ei met bacon, bakje fruit, yoghurt, verse jus, melk, thee, koekjes etc.). De tweede ochtend was ik vergeten de kaart in te vullen, dus er was geen ontbijt boven gebracht. Thierry en Agnes helemaal verschrikt, dit was een RAMP! “Tsja, dan moet je maar naar beneden. Sorry, maar het is niet anders.” Whoahhaha. Naar beneden, alsof dat een ramp is, dat is wat de meeste mensen doen. Wel, heb me snel aangekleed en ging het “grote avontuur” tegemoet. Haha. Kwam in de zaal waar het ontbijt werd geserveerd… ik heb werkelijk waar mn handen samengevouwen en gedankt voor mijn vergissing niet de kaart aan de deur te hangen. Marianne was in het WALHALLA! Enorme zaal met ALLEEN MAAR lekker spul. Nadat mij uiterst beleefd was gevraagd of ik thee of koffie wou en een tafel werd aangeboden, ben ik dan ook direct aan het eten geslagen! Croissantjes, pain au chocolat, stokbroodjes, bolletjes en nog veeel meer verschillende broden. Ook was er toast, maar ik hield me maar bij het verse brood, je moet keuzes maken. Bord met vleeswaren en kaas bij elkaar gezocht. Vervolgens bord met taartjes, koek en nog meer taart. Uiteraard moest er ook nog wat gezonds bij, dus ook nog maar wat yoghurt en versfruit melange. Hierna nog meer croissantjes en pain au chocolat. Nog een verse jus opgehaald en een appel voor ’s middags (want ik kon écht niet meer). Heb me toch wel zo geweldig volgegeten deze ochtend! Was jammer, want er was nog zoveel meer dat ik nog niet had geproefd, tant pis! Jammer dan. Ik was echt VOL!!!! (en als Marianne vol met hoofdletters is, nou, dan zegt dat wat!!)
Na dit godenmaal ben ik samen met Victor naar het zwembad van het hotel gegaan. Enig gespeeld, erg leuk. Haha. We hebben een heerlijke vakantie gehad.
Verder zal ik hier niet over uitweiden, voor hen die willen, vertel ik meer anekdotes bij thuiskomst. Hihi.

Dus, alweer (pak m’n agenda er even bij) dik twee weken thuis, in Metz. Ben vandaag helemaal blij, want… morgen komen Renske en Ingrid!!! Heb ik toch wel zo geweldig veel zin in! Vandaag ben ik vrij, het gaat echt snel nu. Heb al een leuke planning in mn hoofd wat en hoe we het allemaal gaan doen.
Kort nieuws over de kindjes. Victor doet nu ook eindelijk z'n grote boodschap op de wc. Beter. Veel beter (citaat van De Kolonel, uit disney film Jungle boek. De Kolonel, die olifant. Wanneer hij het te lange haar van een van zijn rekrutanten met ene bamboestokje kortwiekt. Weten we het weer?!)
Eugénie kan zich nu omrollen! Van haar rug op de buik. Ik moet nodig weer met haar aan het ‘trainen’, alias, spelen. Haha. Ik wil namelijk dat ze gaat kruipen, vind kruipen namelijk zooo schattig! (Niemand in de familie hier heeft gekruipt!, daar wil ik nu dus verandering in brengen, want volgens mij is het slechts een zaak van aanmoediging die ontbreekt!) Van mem heb ik gehoord dat een baby zich eerst om moet kunnen rollen. Wel, die stap is gezet! Jullie horen het vervolg..

Dit weekend heb ik voor het eerst met Frans meisje afgesproken. Dahbia. Echt een Franse afspraak… ik heb een half uur en later nog 10 min gewacht! Maar gelukkig was het mooi weer zondag en had ik verder toch niks te doen. Dus het maakte niks uit! Ben met haar naar huis gegaan waar we wat hebben gedronken en gezellig gepraat. Ze woont samen met haar vriend (die overigens werkloos is..ja, dat soort mensen, maar dat maakt niet uit ;)). Hij was erg aardig en kon ook gezellig praten. Hij gaf me een compliment dat ik al zo goed Frans sprak! Hij vertelde dat hij drie jaar in Parijs had gestudeerd en daar Duitse en Nederlandse studenten kende die na twee of drie jaar nog niet eens zo goed Frans spraken als ik! Nou, dat is natuurlijk geweldig om te horen, aangezien ik zelf vind dat ik nog helemaal niet zo goed Frans spreek.
Ze waren erg, erg aardig en vooral zeeer gastvrij. We hadden het namelijk even over eten gehad en ze waren bijna verbaasd dat ik niet bleef eten. De jongen/vriend/weet namelijk zijn naam niet meer: “Ach, blijf nog even gezellig, ik maak zometeen een lekkere algerijnse-couscous (ze komen beide uit Algerije, Kabil voor hen die het weten willen ;)) klaar, maak je niet druk!” Vond het erg aardig maar ben toch maar naar hús gegaan. Bij vertrek benadrukte hij nog een keer dat ik zeker weer langs moest komen. Je bent hier thuis, je kunt altijd langskomen. Zo aardig! Dahbia liep even met me mee naar beneden en ook zij zei me zeker nog weer eens te komen. Dus, al met al erg leuk, aardig en gezellig. (oja, ze hadden me ook al uitgenodigd om naar Algerije te komen, als ik Algerije wou ontdekken moest ik het maar zeggen, ik was uitgenodigd!)

Gisteren was ook wel even leuk. Agnes, kids en ik zijn naar haar ouders gegaan omdat het weer mooi weer was en we dan buiten in de tuin kunnen zitten (ipv hier “opgesloten” in het appartement te zitten, zoals haar moeder het zegt, haha).
Tijdens middagdutje van kids heb ik m’n Franse, walgelijk saaie kinderboekje uitgelezen. ZOOOOO saai, 150 pagina’s over een man die in een vos verandert, probeert te overleven en weer mens wordt. Blegh! Nou, dat is nu dus gelukkig uit. Heb vanmorgen Agnes om normaal (voor meer volwassen mensen) boek gevraagd. Heb nu twee leuke Franse boeken. Direct al veeel makkelijker te lezen. De taal in kinderboekjes is ouderwetser, veel, veel, veel beschrijvingen en dus moeilijker dan een normale roman. Waarin gesprekken, gedachten en gevoelens de overhand hebben. Oftewel, normaal spreektaal. Denk dat ik hier meer aan heb maar ook zeker ook meer leesplezier aan zal beleven.
Gisteravond nog met buurjongen van boven gesproken. Erg gezellig, als ik wou konden we wel een keer wat gaan drinken. Ja, natuurlijk, leuk! Zal moeilijk worden wat af te spreken, aangezien ik hier geen telefoon heb. Naja, zie het wel, misschien treffen we elkaar nog een keer. (hij gaf me ook een compliment dat ik zo goed Frans sprak!)

Vandaag ben ik dus vrij, vanmiddag gaan we naar een meertje dat van Agnes haar vader is. Genieten van het weer en ik neem natuurlijk mijn nieuwe leuke boek mee! Dan alleen morgen nog en dan zijn Ingrid en Renske er! Ga vandaag nog snel de lekker brownies maken die Ing (en ik ook!!!!) zo lekker vind. Het zijn niet echte brownies, maar daar lijkt het wel op. Het is namelijk met amandelpoeder. Nouja, tenminste zeer lekker, zeker voor bij de thee ’s middags, oftewel, als gouter.
Tijdje geleden heb ik hier ook een “Tarte au fromage blanc” gemaakt. Een soort kwarktaart, maar die in de oven gaat. Ze vonden het heel erg lekker en vertelden me dat hij precies hetzelfde was als wanneer je een bij de bakker zou kopen! Voor mij was dat natuurlijk een prachtig compliment, een taart zoals hij moet zijn! Kan niet beter.
Thuis ga ik al dit lekkers ook zeker maken!

Met deze belofte zal ik dit verhaal dan ook afsluiten. Mensen, tot snel! Of wellicht over de mail/hyves/skype!

(ohnee! Ook nog eens mooie muziek op de radio, vandaag lijkt alles mee te werken om mij een goed humeur te bezorgen!)

Een ieder die dit verhaal gelezen heeft, fijne dag nog en geniet van het leven!
Ciao Ciao! (niet hip nederlands, maar ook hier groet bij vertrek)
x Marianne